| خانم ستوده چه شد که بازهم به دنیای طنز برگشتید و مقابل دوربین سروش صحت قرار گرفتید؟
-من معتقدم نقشی که بازی می کنم طنز نیست و به طور کلی هیچ نقشی طنز نیست و همه آن ها به گونه ای دچار طنز موقعیت هستند. در سریال «لیسانسه ها» نیز موضوعی که برایم اهمیت داشت این بود که نقش من به اتفاقات رئال و روزمره ای که برای خیلی ها رخ می دهد نزدیک بود و این مسئله فرصتی را فراهم کرد تا واقعأ با نقشم زندگی کنم؛ اتفاقی که برایم دلنشین و جذاب بود و با معرفی من توسط آقای جودی به سروش صحت رخ داد.
| کار با سروش صحت به عنوان کارگردان چه طور است؟
-به جد می توانم بگویم یکی از شیرین ترین تجربه های کاری من همکاری با سروش صحت است، چرا که او نه تنها کارگردان خبره و کاربلدی است بلکه انسانیت بسیاری در رفتارش وجود دارد که موجب می شود تا علاوه بر کار از او انسانیت هم یاد بگیرم و این همکاری بسیار برای من مایه افتخار است.
| در این سریال نقش مقابل شما را امیرحسین رستمی که غالبأ بازیگر بداهه گویی است به عهده دارد، این همکاری برای شما تا اینجای کار چه طور بود؟
-به نکته خوبی اشاره کردید. در این تقابل تلاش من هم این است که از آن بداهه گویی ها جا نمانم و با تمرینات و هماهنگی هایی که با هم پیش از ضبط، در زمان تمرین و پس از تایید سروش صحت انجام می دهیم، زمینه های جذابیت کار را فراهم کنیم، چرا که بداهه گویی ها و اتفاقات جدید حتمأ باید پیش از رفتن جلو دوربین هماهنگ شود.
| سروش صحت چه قدر برای این بداهه گویی ها دستتان را باز می گذارد؟
– آقای صحت با شناختن درست و کامل کار طنز تا حد مجاز به همه این اجازه را می دهد که به مقدار لازم و تا زمانی که حد و مرزها موجود در رسانه به خطر نیفتاده است، این بداهه گویی ها را داشته باشند.
| تا این قسمت از کار کماکان اصطلاح ها و صحبت هایی به چشم می خورند که انگار مقداری آزادانه به کار رفته اند، شما این اتفاق را چه طور می بینید؟
-به نظر من نمایش معضلات جامعه و مشکلات در قاب طنز و با شوخی رویداد خوبی است که با همراه شدن با اصطلاحات روزمره ای که خیلی از مردم به کار می برند، منجر به نزدیکی بیشتر با مخاطب می شود و این مسئله به گونه ای به بالارفتن ظرفیت آدم ها و جذابیت اثر هم کمک می کند؛ در این سریال هم نقش ها و کلیت قصه ایجاب می کرد که ساختاری ساده و راحت به همراه نوعی آزادی بیان به چشم بخورد و به عنوان مثال خود من سعی کردم تا با بازی ساده و روان این نگاه را به مخاطب انتقال دهم، حال قضاوت با مردم است که بگویند چه قدر در این امر موفق بودم.
| شما در این راستا چه قدر از بداهه گویی بهره برده اید؟ و محدودیت های فضای طنز چه قدر روی کار شما تاثیر داشته است؟
-بداهه گویی یکی از عوامل جذابیت در کارهای طنز است و من هم همانطور که ذکر شد تا حد امکان از آن بهره می برم اما در مورد حدو مرزها بستگی دارد که به کار طنز چه طور نگاه کنیم چرا که به عنوان مثال قالب و نوشته های این سریال آن قدر کامل است و موقعیت طنز دارد که دیگر به این که من حرکات عجیب و غریب انجام دهم یا حرف های خاصی بزنم احتیاج ندارم. به همین جهت بیشتر متکی به متن و شخصیتی هستم که با کارگردان و عوامل دیگر آن را شکل می دهیم، و بازهم این مخاطب است که باید درباره پروژه نهایی اظهار نظر کند.
| این سریال را چه طور می بینید و فکر می کنید چه قدر در جذب مخاطب موفق شود؟
-تا اینجای کار که خیلی خوب پیش رفته و خود من انتظار چنین استقبالی را نداشتم، همچنین این روزها آن قدر سطح شعور بیننده بالا رفته است که نظر آن ها کیفیت کار را مشخص می کند، من فکر می کنم با توجه به استقبال کنونی و گروه درجه یکی که در این مجموعه حضوردارند در نهایت شاهد یک مجموعه خوب و جذاب خواهیم بود.