و با نوع بیان و اصطلاحاتی که وارد گزارشگری کشتی کرد به بخشی از خاطرات مردم تبدیل شده و آن‌قدر درباره سبک خاص او در گزارشگری این ورزش نوشته‌اند که حالا دیگر هادی عامل به بخشی از تاریخ ورزش ما تبدیل شده است؛ اصطلاحاتی مانند «بد بدن» یا «چغر» مخصوص اوست و جالب اینجاست که این اصطلاحات دقیقا در راستای ورزشی است که عامل سال‌هاست آن را برای مردم گزارش می‌کند.
با او هم‌صحبت شدیم تا برایمان درباره علاقه‌ای که به حرفه‌اش دارد، بگوید.
اول کشتیگیر بوده‌اید و بعد گزارشگر این ورزش شده‌اید، چه اتفاقی افتاد که کشتی را رها کردید؟
از نوجوانی کشتیگیر بودم، 14ساله بودم که دست راستم شکست، اما با همان دست شکسته و بیشتر با یک دست،کشتی می‌گرفتم اما آسیب‌دیدگی خیلی حاد شد به طوری‌که به آلمان رفتم و دستم جراحی شد و از همان زمان کشتی برایم ممنوع شد. اما چون کشتی را خیلی دوست داشتم به عنوان داور و مربی این ورزش را ادامه دادم و در هر دو کار موفق هم بودم. آن زمان صداوسیمای مشهد گزارشگر کشتی نداشت و مرا به همکاری دعوت کرد.
آقای سبط احمدی، تهیه‌کننده برنامه‌های ورزشی بود و خیلی به من کمک کرد و الفبای گزارشگری را یادم داد. گزارشگری حرفه‌ای نیست که آسانسوری بالا بیایی، باید پله پله حرکت کنی تا کار را کاملا یاد بگیری. بعد از مدتی به تهران آمدم و مسابقات زیادی را گزارش کردم. تاکنون به شش المپیک و شش بازی آسیایی رفته‌ام و تورنمنت‌های جهانی زیادی را گزارش کرده‌ام. بتدریج مردم صدایم را قبول و با آن ارتباط برقرار کردند.
کشتی‌گیران در زمان محدودی می‌توانند کشتی بگیرند و در اوج بمانند، اما شما با صدایتان می‌توانید سالها در اوج بمانید و شهرت و محبوبیت خود را حفظ کنید!
30 سال است به‌عنوان گزارشگر در کنار مردم هستم، اما واقعیت این است مردم بسادگی با صدا و گزارشگر ارتباط برقرار نمی‌کنند. سال‌های زیادی تلاش و صبر کردم تا مردم مرا بپذیرند. کارم را خیلی دوست دارم و هنوز هم با همان انگیزه روزهای اول پشت میکروفن می‌نشینم، هنوز هم وقت‌شناسم و خیلی زیاد مطالعه می‌کنم. در این 30 سال هیچ‌وقت دچار روزمر‌گی و بی‌انگیزگی نشدم و معتقدم مردم این را متوجه می‌شوند.
انگیزه در هر کاری حرف اول را می‌زند. در این 30 سال چگونه در خودتان انگیزه را تقویت کرده‌ا‌ید؟
پدرم آدم بسیار فرهیخته‌ای بود و در سال 42 لیسانس ادبیات گرفت که در آن سالها اتفاقات مهمی بود، او همیشه برای ما کتاب می‌خواند و به ما در زمینه‌های مختلف آگاهی می‌داد و همیشه تاکید می‌کرد که آدم‌ها بنده خدا هستند و باید به آنها احترام گذاشت.
همین تفکر باعث شد همیشه مردم را دوست داشته باشم و عاشق برقراری ارتباط با آنها هستم و گزارشگری بهترین راه ارتباطی من با مردم است. از مردم بشدت انرژی می‌گیرم برای همین تلاش می‌کنم مسابقات را به بهترین شکل ممکن برای مخاطبان گزارش بدهم تا آنها لذت ببرند و مرا هم در این لذت شریک کنند. وقتی باختی صورت می‌گیرد حواسم هست که آن را پررنگ نکنم و به اصطلاح نمک روی زخم مردم نپاشم و اگر بُردی هست آن را بیشتر جلوه بدهم تا مردم بیشتر خوشحال شوند. همه اینها به‌دلیل ارتباط عاطفی است که با مردم برقرار کرده‌ام.
به نظر می‌رسد حرفه شما بازنشستگی هم ندارد؟
نه بازنشسته نمی‌شویم. تا زمانی که مردم مرا دوست داشته باشند به کارم ادامه می‌دهم.
برخی گزارشگران مسابقات ورزشی شاید برای بیشتر مورد توجه قرار گرفتن با ترفند‌های مختلف برای خود حاشیه‌هایی به‌وجود می‌آورند حتی اگر این حواشی باعث شود مردم بخصوص حالا که شبکه‌های اجتماعی رونق زیادی دارد، آنها را مسخره کنند، اما شما معمولا وارد این بازی‌های روانی و حاشیه‌سازی نمی‌شوید، چگونه از این موضوع پرهیز می‌کنید؟
همیشه حواسم هست که کاملا طبیعی و متعادل رفتار کنم که هیچ چیزی مرا به حاشیه نبرد. لباس پوشیدن حتی راه رفتن، چگونگی رفت و آمد در محله‌ای که در آنجا ساکن هستم و حضورم بین عموم مردم، چگونگی حضورم در شبکه‌های اجتماعی و... طبیعی رفتار می‌کنم و هیچ‌وقت خودم را فراتر از آنچه هستم نشان نمی‌دهم. حاشیه مثبت و منفی اصلا خوب نیست و آسیب‌زاست.
زمانی که مسابقات کشتی تمام می‌شود، وقتتان را چگونه سپری می‌کنید؟
بازنشسته آموزش و پرورش هستم، 30 سال معلم ورزش بودم. با روزنامه خراسان همکاری می‌کنم و برایشان درباره کشتی می‌نویسم. سه روز در هفته کوهنوردی می‌روم، سه روز به استخر می‌روم و شنا می‌کنم. ورزش جزو برنامه‌های روزانه‌ام است.
63 ساله هستید و همچنان فعال ! اما برخی از مردم مثلا وقتی به 60 سالگی می‌رسند یا حتی خیلی زودتر اعلام بازنشستگی کرده و فعالیت‌های خود را محدود می‌کنند اما شما گویا برای این مقطع سنی خود برنامه‌ریزی موثری دارید؟
به اعدادی که در شناسنامه ثبت شده هیچ اعتقادی ندارم، اکنون احساس یک جوان 20 ساله را دارم! ورزش جزو برنامه‌های روزانه‌ام است چون ضامن سلامتم است و با نشاطم می‌کند. به نظرم در زندگی ماشینی امروز که «فقر حرکت» بیداد می‌کند حتما باید ورزش کرد. نباید مثلا تنیسور بود یا اسب‌سواری کرد! بهترین و موثرترین ورزش که هیچ هزینه‌ای هم ندارد پیاده‌رویی است.
روزی یک ساعت پیاده‌رویی هم روحیه را خوب می‌کند و هم باعث سلامت می‌شود.