شما در مجموعه پریا ایفاگر نقشی هستید که تا به حال آن را تجربه نکرده بودید. ایفای نقش مددکار در این اثر برایتان چگونه تجربه‌ای بود؟
من تا به امروز نقش‌های مختلفی بازی کرده‌ام، اما مددکار زندان نبوده‌ام. مسلماً ایفای چنین نقشی برایم جذاب بود و از آنجا که شناختی از آن نداشتم، به همین دلیل مرا به چالش دعوت می‌کرد و همین برایم خیلی جذاب بود. بعد از بازی در چنین نقشی متوجه شدم عزیزانی که در این حرفه کار می‌کنند، چقدر زحمت می‌کشند، اما هیچ وقت سختی کار آنها دیده نمی‌شود. بنابراین نقش آقای رستگار در سریال پریا برایم قابل تقدیر بود و خوشحالم چنین فرصتی برایم فراهم شد.
قبل از ایفای این نقش آیا تحقیقات میدانی هم انجام داده بودید یا ما‌به‌ازایی داشتید؟
بله، قبل از شروع تصویربرداری تحقیقاتی کردم و با این حرفه آشنا شدم و هنگام ضبط سریال هم این پرس و جو را ادامه دادم. امیدوارم این نقش را درست اجرا کرده باشم. واکنش مردم هم در کوچه و خیابان برایم جالب است، بویژه این که یکی دو بار پیش آمد که مددکاران را دیدم و آنها تاکید کردند که نقشم را خوب بازی کرده‌ام و به نوعی ادای دین داشته‌ام به مددکاران شاغل در زندان.
اما مددکار زندان سریال پریا شخصیتی تک بعدی دارد. در واقع او خیلی خوب است و اشتباه نمی‌کند، حتی کارهایی که در حق شهرام (عمار تفتی) انجام می‌دهد خارج از وظیفه اش است. به نظرتان شخصیت رستگار شعاری نشده است؟
قبول دارم شخصیت رستگار مثبت است، اما باید پذیرفت که زمان یک سریال محدود است و اگر قرار باشد فیلمنامه نویس همان قدر که به زندگی شخصیت‌های اصلی قصه می‌پردازد، به شخصیت‌های فرعی هم توجه کند، زمان کار طولانی‌تر می‌شود. این مشکل در فیلمنامه‌های ما وجود دارد که مجال چندانی برای پرداخت به شخصیت‌های فرعی نیست و همین باعث می‌شود تا به زندگی شخصیت‌های فرعی کمتر پرداخته شود.
در واقع همیشه شخصیت‌های اصلی پررنگ تر و شخصیت‌های فرعی کمرنگ هستند. البته قرار بود در سریال پریا به زندگی و مشکلات رستگار هم پرداخته شود، اما چون زمان سریال طولانی‌تر می‌شد این بخش گرفته نشد. در مجموع، زندگی شخصیت‌های فرعی در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
الان که سریال پریا پخش می‌شود، از نقش‌تان راضی هستید؟
بله، چون برایم تجربه بسیار خوبی بود. ضمن این‌که سریال پریا به یک معضل اجتماعی پرداخته و به خانواده‌ها درباره ایدز هشدار می‌دهد. به نظرم این اتفاق خوبی است که تلویزیون به چنین موضوعی ورود کرده، زیرا نیاز است که خانواده‌ها بیشتر با چنین معضلی آشنا شوند.
شما در طول این سال‌ها بیشتر نقش‌های فرعی بازی کرده‌اید، آیا این امر تصادفی است یا اتفاقی پیش آمده؟
حرفه اصلی من طراحی صحنه و کارگردانی است. بنابراین دغدغه‌ام بازی کردن نبوده و بیشتر نقش‌های فرعی را به عهده داشته‌ام. البته با خودم تصمیم گرفتم تمرکزم روی بازیگری باشد. به همین دلیل از این به بعد تلاش می‌کنم نقش‌هایی را بازی کنم که پررنگ‌تر باشد.
شما در دانشگاه رشته هنرهای تجسمی خوانده و بعد دوره دوبله و گریم را گذراندید. مدتی طراح صحنه و لباس و کارگردان بودید و در نهایت بازیگر. چطور شاخه‌های مختلف هنری را تجربه کردید؟
راستش پیش آمد. وقتی در دانشگاه درس می‌خواندم، فضایی فراهم شد و من دوره دوبله را گذراندم و بعد بازیگری و تئاتر را دنبال کردم. در مجموع علاقه داشتم از هنرهای مختلف سردربیاورم. گرچه من دوره دوبله را سپری کردم، اما در این حرفه کار نکردم.
روند کارنامه هنری‌تان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
راضی هستم. البته وقتی فردی کار هنر را انتخاب می‌کند همه اتفاقات را خودش رقم نمی‌زند، بلکه برایش پیش می‌آید و طبیعی است که همه خواسته‌ها صد در صد برآورده نمی‌شود، بلکه تا حدودی شرایط به کام خواهد بود. این اتفاق برای من هم افتاده و فارغ از این مساله نیستم. خوشبختانه در طول سال‌هایی که فعالیت هنری داشته‌ام، توانسته‌ام کارهای متنوع را تجربه کنم. خدا را شاکرم. امیدوارم از این به بعد م اتفاقات خوبی بیفتد.
پریا هشدار می‌دهد
در سال‌های گذشته درباره موضوع ایدز به هیچ وجه صحبت نمی‌شد، در حالی که لازم است خانواده‌ها و بویژه نسل جوان، نسبت به این بیماری آگاهی داشته باشند.
از سوی دیگر چون درباره ایدز کمتر حرف زده‌ایم باعث شده تا بیشتر مردم از این بیماری شناخت نداشته و راه‌های پیشگیری از آن را نیاموخته باشند. به همین دلیل همیشه وحشت وجود دارد. سریال پریا هم به خانواده هشدار می‌دهد و در عین حال یاد می‌دهد از این بیماری نترسیم و به دنبال راه‌حل مناسب در مواجهه با آن باشیم.