«آنام» مجموعه تلویزیونی شبانه شبکه سه سیما و به تهیه‌کنندگی اسماعیل عفیفه، کارگردانی جواد افشار و به نویسندگی امیرعباس پیام است که هر شب روی آنتن می‌رود. «آنام» داستان زندگی زنی میان‌سال به نام مارال است که زندگی پرماجرا و سختی را پشت سر گذاشته و با تکیه بر قدرت اراده‌اش توانسته خود و خانواده‌اش را به آرامش و آسایش برساند. اما برملا شدن رازی، این آرامش را از او سلب کرده و زندگی‌اش را دوباره دچار تلاطم بزرگی می‌کند. پس تصمیم می‌گیرد برای به دست آوردن هر آنچه که به ناحق از او گرفته شده، بجنگد. گلچهره سجادیه(مارال)، عبدالرضا اکبری(امید ثروتیان)، مهرانه مهین‌ترابی(مادر آرزو)، شبنم قلی‌خانی(آرزو)، مجید واشقانی(بیژن-همسر آرزو)، امیر دلاوری، سامیه لک، کوروش زارعی و... ازجمله بازیگران این سریال هستند. افشار در این کار ترکیبی از بازیگران تهران و شهرستانی را ارائه کرده است. شبنم قلی‌خانی بازیگر کاراکتر آرزو در «آنام» است. قلی‌خانی که سال گذشته برای سریال «هشت‌ونیم دقیقه» جایزه بهترین بازیگر زن تلویزیون را از آن خود کرده است، امسال با سریال «سریال» بازهم توانسته از جانب مخاطبان با استقبال خوبی مواجه شود. او داستان این سریال و زن بودن قهرمان آن را بسیار جذاب می‌داند. قلی‌خانی از تجربه همکاری با افشار و سایر افراد گروه «آنام» به‌خوبی یاد می‌کند؛ شبنم قلی‌خانی در گفت‌وگویی که با «صبا» داشته راجع به جزئیات نقش آرزو و سریال «آنام» گفته است که در ادامه می‌خوانید.
قصه «آنام» برای شما تکراری نبود؟(گذشته آدم‌ها و گم کردن فرزند و روایت آن در طول قصه).
این‌که پدر یا مادری بنا به هر علتی، فرزند خود را گم کند و به‌دنبال او بگردد خط اصلی خیلی از فیلم‌ها و سریال‌ها در طول این سال‌ها بوده است؛ نمی‌توانم بگویم این خط قصه خیلی ناب است اما پرداخت داستان به‌شکلی که نویسنده آن را انجام داده است، در نوع خود متفاوت بود؛ به‌عنوان نمونه قهرمان اصلی را یک زن قرار داده که این موضوع از اهمیت بالایی برای من برخوردار بود تا جایی که بعد از سریال «هشت‌ونیم دقیقه» و جایزه‌ای که از دست مردم گرفتم(جایزه‌ای که برای من بسیار ارزشمند است، چراکه با نظر و رای مردم به‌عنوان بهترین بازیگر سال۹۵ در تلویزیون انتخاب شدم) پیشنهادات بسیاری از شبکه‌های مختلف تلویزیون برای حضور در سریال‌های مختلف مطرح شد و من تعداد زیادی فیلمنامه را خواندم، بهتر است بگویم که همه آن‌ها را با دقت مطالعه کردم؛ اما قصه «آنام» به چند دلیل نظر من را به خود جلب کرد؛ اولا این‌که قهرمان قصه یک زن است و داستان اصلی فارغ از خرده‌داستان‌های دیگر حول و حوش مسائل مادری می‌چرخد، مادری که فرزند خود را گم کرده و مادری که به‌زودی قرار است فرزندش را به آغوش بکشد؛ این موارد برای من جذابیت زیادی داشت.
«آنام» را می‌توان یک مادرانه تلقی کرد، قالبی که در بین مخاطبان همیشه دارای طرفدار بوده و هست؛ فکر می‌کنید این سریال چقدر در این زمینه موفق بوده است؟
بله. دقیقا «آنام» را می‌توان یک مادرانه دانست؛ به نظر من سه مادر، سه ضلع مثلث این داستان را تشکیل می‌دهند؛ خانم مهرانه مهین‌ترابی(مادر آرزو)، خانم گلچهره سجادیه(مارال) و من(آرزو) هر سه مادر هستند؛ مادرهایی که هر کدام دچار شرایطی شدند که شاید خودشان خیلی در آن دخیل نبوده‌اند و همین امر بسیار زیباست؛ به عقیده من «آنام» مادرانه قابل تاملی است.
باتوجه به موفقیتی که در سریال «هشت‌ونیم دقیقه» با ایفای نقش یکتا به دست آوردید، فکر می‌کنید نقش آرزو در سریال «آنام» به اندازه یکتا مورد توجه قرار گرفته است؟
در حال حاضر مقایسه و قضاوت درخصوص این موضوع کمی زود است؛ به این دلیل که سریال «آنام» تقریبا شصت قسمت است و باید کار تا پایان دیده شود، بنابراین من نمی‌توانم این موضوع را تشخیص دهم و باید مردم و همکارانم که بیننده کار هستند این دو نقش را با یکدیگر مقایسه کنند؛ اما تصور می‌کنم که به‌لحاظ چالش بازیگری که بازیگر همیشه خواهان آن است و دوست دارد که با چالش‌های نقش خود دست و پنجه نرم و کاراکتر را بازی کند، یکتا جای کار بیشتری داشت.
شما جزو بازیگرانی هستید که هر سال سریالی را روی آنتن دارید؛ قصد ندارید تعداد کارهایتان را افزایش دهید؟
طبیعتا وقتی یک بازیگر حداقل سالی یک کار در تلویزیون داشته باشد، زمانی بالغ بر شش ماه را درگیر بازی در سریال است، بنابراین مایلم زمان باقی‌مانده یعنی شش ماه دیگر سال را به کار تئاتر بپردازم؛ احساس می‌کنم کار تئاتر به‌نوعی برای بازیگر یک ورزش محسوب می‌شود؛ با این حساب معتقدم یک سریال در طول سال کافی است.
ترکیب بازیگران شهرستان و تهران در این سریال چقدر برای شما جذابیت داشت؟ از این ترکیب استقبال می‌کنید؟
به نظر من جالب است که در زمان جوانی بسیاری از کاراکترها، بازیگرانی ایفای نقش می‌کنند که چهره‌های نو و جدیدند که خیلی شناخته‌شده نیستند؛ این اتفاق برای این بازیگران تجربه و سابقه‌ای خوب در شروع کارشان محسوب می‌شود همچنین این ترکیب به کل کار هم کمک کرده است؛ من ترکیب شهری و روستایی و قرار گرفتن بازیگران به این شکل در کنار یکدیگر را در سریال دوست دارم و فکر می‌کنم مردم هم آن را دوست دارند.
بازی در کنار بازیگران «آنام» و کارگردانی جود افشار چطور بود؟
همیشه از پیشکسوتان خودم یاد گرفته و می‌گیرم، درواقع کنار این عزیزان بودن مانند یک کلاس بازیگری است؛ خانمها گلچهره سجادیه، مهرانه مهین‌ترابی و آقای عبدالرضا اکبری که در سریال «آنام» بیشتر با این دوستان همکاری داشتم همه جزو بازیگران خوب و باسابقه‌ای هستند که از آن‌ها یاد گرفتم. در هر صورت ممکن است در پروژه‌های مختلف مشکلاتی به‌لحاظ زمان طولانی کار برای بازیگر پیش بیاید، «آنام» هم از این قائده مستثنی نیست؛ اما با حضور و وجود کارگردان صبوری مثل آقای جواد افشار این مشکلات برای من قابل تحمل شد. برای یک بازیگر که مدت طولانی سر کار است، تحمل چند ماه کار با وجود تمام مشکلاتی که وجود دارد از مشکلات مالی گرفته تا سایر مسائل، با حضور کارگردان صبور و خوش‌انرژی مثل آقای جواد افشار امکان‌پذیر است؛ کارکردن با ایشان من را به یاد همکاری با آقای شهریار بحرانی در فیلم «مریم مقدس(س)» انداخت و خوشحالم برای تجربه‌ای که با ایشان دارم؛ احترام زیادی برای شخصیتشان قائل هستم. آقای افشار کار خود را بسیار خوب می‌دانند، مخاطب تلویزیون را خیلی خوب می‌شناسند وخوشحالم که این کار توانست مخاطبان خود را خیلی زود و در همان قسمت‌های اول پیدا کند.
فکر نمی‌کنید جای بیشتری برای پرداختن به کاراکتر آرزو وجود داشت؟ درواقع شاید کمی بیشتر باید با قصه درگیر می‌شد و گره‌های بیشتری با قصه می‌داشت.
به‌شخصه پرداخت بیشتر به شخصیت آرزو را قبول دارم؛ فکر می‌کنم آرزو می‌توانست درگیر مسائل بیشتری شود و شاید در حال حاضر کمی او را منفعل می‌بینیم اما چون قصه چندبعدی است و از طریق ابعاد مختلف جلو می‌رود(داستان گذشته، قصه‌های جانبی که به داستان اضافه می‌شوند) و نویسنده می‌بایست همه این‌ها را باهم جلو می‌برد که این اتفاق افتاد و مقداری کاراکتر آرزو منفعل شد؛ موضوعی که از ابتدا نگران آن بودم اما از طرفی فکر می‌کنم آرزو نقشی است که مخاطب خیلی با آن ارتباط برقرار کرده است؛ به‌طوری که من در سفرهای کوتاه یک‌روزه‌ای که برای گفت‌وگو و مصاحبه‌های تلویزیونی به شهرهای مختلف داشتم دیدم که مردم بسیار پیگیر سریال بودند و آن را دنبال کردند و همچنان منتظر پخش قسمت‌های بعدی هستند؛ طبیعتا این قضیه نشان‌دهنده این است که مخاطب با کار درگیر شده است و مهمترین اتفاق برای یک کار، علاقه‌مندی و دنبال کردن آن از جانب مخاطب است.
از کارهای جدید و فعالیت‌هایی که در تئاتر و سایر حوزه‌ها دارید برایمان بگویید.
فعالیت جدیدم یک تئاتر به اسم «دپوتات» کاری از اتابک نادری در سالن شهرزاد است که اجرای آن برای شروع سال جدید یعنی فروردین۹۷ خواهد بود؛ درواقع ششم فروردین اجرای آن آغاز خواهد شد؛ «دپوتات» کاری کمدی کلاسیک است و برای من که در ژانر کمدی تا به حال کار نکرده‌ام، تجربه خیلی خوبی خواهد بود و از این بابت خیلی خوشحالم. کار قبلی که داشتم به نام «چشم‌ها» هم در سالن شهرزاد بود که اجرای آن چند روز گذشته به اتمام رسید.
کلام آخر.
ممنون از شما و وقتی که در اختیار من قرار دادید تا این ناگفته‌ها را بازگو کنم؛ امیدوارم کارهای هنری ما در سال جدید بیش از پیش رونق داشته باشد و همه همکاران من بتوانند چه جلوی دوربین و چه روی صحنه ظاهر شوند و امکان کار کردن برای هم وجود داشته باشد.
باکس
گاهی می‌بینیم که بازیگران در عرصه تبلیغات و بازی در تیزرهای تبلیغاتی نیز فعالیت دارند؛ فعالیتی که شما هم آن را انجام داده‌اید؛ در مورد حضور بازیگران در این عرصه چه نظری دارید؟
تصور می‌کنم تبلیغات و بازی در کلیپ‌های تبلیغاتی جزئی از کار بازیگر است، به هرحال باید چهره‌های مردمی تبلیغات را انجام دهند تا محصول یا برند مورد نظر مورد توجه مردم قرار بگیرد؛ خوشبختانه در چند سال اخیر فضای تبلیغات برای بازیگران زن و مرد فراهم شد و تعدادی از پیشکسوتان مانند آقایای جمشید مشایخی یا بازیگران مرد مانند بهرام رادان، محمدرضا گلزار، پژمان بازغی و... خانمها مثل خانم بهنوش بختیاری و بسیاری از بازیگران ما که در کارهای تبلیغاتی حضور داشتند؛ شاید مقداری افکار عمومی به این سمت‌وسو برود که بازی در کارهای تبلیغاتی کلاس یا هنر کاری بازیگر را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد که من به هیچ وجه این قضیه را قبول ندارم؛ در تمام دنیا شاهد این اتفاق هستیم، تا جایی که بازیگران مطرح و آن‌هایی که اسکار هم گرفته‌اند در تبلیغات بازی می‌کنند. این فعالیت هم جزوی از کار بازیگر است ضمن این‌که به‌لحاظ درآمدی او را حمایت می‌کند، در نتیجه بازیگر با تفکر و طمأنینه بیشتری کارها را قبول می‌کند و حاضر نمی‌شود سر هر کاری برود چراکه از نظر مالی تامین است؛ من هیچ ایرادی در این کار نمی‌بینم و خیلی خوشحالم که چنینی شرایطی پیش آمده که بازیگران در فضای مجازی، بیلبوردهای شهری یا مجله‌ها و... فعالیت تبلیغاتی دارند.